Is het gras altijd groener bij de buren?

Ik ben een vrij nuchter en ‘down to earth’ persoon, maar ik ben wel een kei met mijzelf vergelijken met anderen. Het gras is wat mij betreft altijd groener bij de buren, tenminste dat was het voorheen altijd. De ander heeft een leukere baan, die persoon verdient meer, persoon x heeft een veel mooier huis en ga zo maar door. Waarom was dat van mij nooit goed genoeg?

Fotografie: Ilse Stronks Fotografie

Als jullie van mijn generatie zijn kennen jullie vast het kinderprogramma ‘As Told By Ginger’ waar ik vroeger groot fan van was. De titelsong ging altijd over dat het gras wellicht groener was bij de buren en ze toch maar eens ging kijken om het gras te vergelijken, maar dat bleek toch niet zo groen te zijn. En ik denk dat ik ook in die fase zit, het gras van de buren maar eens goed te bekijken, is het allemaal wel zo rooskleurig als het er vanaf de buitenwereld uit ziet?

Het begon vroeger al heel snel bij mij. Ik wilde nooit dat vriendjes en vriendinnetjes met mij mee naar huis gingen. Niet dat ik het slecht had, maar het speelgoed van mijn vriendjes en vriendinnetjes waren veel leuker, of ze woonden bij een veel leukere speeltuin dan dat wij hadden. Mijn conclusie was dat hun het beter hadden dan dat ik dat had. Nu kan ik er wel om lachen, ze hadden het niet beter, ze hadden het alleen anders. Mijn speelgoed en speeltuinen kende ik, dat was normaal geworden. Hun hadden vergelijkbaar speelgoed, maar dan net even anders was nieuw voor mij was en dus leuker.

Lees ook: Jezelf met anderen vergelijken

Ook op latere leeftijd vergeleek ik mijzelf graag met anderen. Had ik wel een goed genoeg cijfer voor een bepaald iets gehaald? Ik was vrij makkelijk met cijfers, een 5,5 is ook een voldoende maar kwam het op economie of aardrijkskunde aan wilde en moest ik het hoogste cijfer van de klas hebben, dat waren mijn vakken. Voelde het dan ook echt als falen als ik net even lager dan iemand anders scoorde. Waarom lukte het hun wel en mij niet? Ik weet nu een logische verklaring, ik leerde eigenlijk nooit (had ik wel moeten doen) en iemand anders kan ook goed in een vak zijn.

Ik weet ook nog wel dat ik me een hele tijd druk heb gemaakt om het fenomeen een autorijbewijs van je ouders krijgen. Iedereen om mij heen kreeg het rijbewijs van zijn ouders. Al was het niet omdat ze tot hun 18e niet hadden gerookt (geloven jullie het zelf ouders?) of gewoon als een mooi verjaardagscadeau. En ik, ik mocht het gewoon zelf betalen. Niet dat daar iets mis mee is, maar als je 18 bent, geen zeeën van geld hebt en de rest (dat dacht ik toen, want je kijkt toch altijd maar naar de mensen die het beter hebben) het wel krijgt vond ik dat niet eerlijk. Nu kan ik lachend zeggen dat ik er zelf gewoon voor gewerkt heb en hem echt zelf verdient heb, maar toen knaagde dat toch wel aan mij.

Lees ook: NIVEA – Niet Invullen Voor Een Ander

Een paar jaar geleden was ik het zat, ik was klaar met dat vergelijk met anderen en denken dat het overal altijd beter is. Want eerlijk, dat is het vaak niet. Die kinderen die alles kregen, daarvan werkte beide ouders vaak keihard en zagen ze hun ouders nooit. Wij moesten het doen van één salaris, maar mijn moeder was er overdag altijd voor ons, iets waar ik hele fijne herinneringen aan heb. Ik weet door al snel alles zelf te betalen de waarde van geld en hoe je daar mee om moet gaat. Ik heb dan wel een gat in mijn hand, maar ik ga nooit onverstandig met geld om. Ik leen nooit nergens geld (behalve bij de bank voor onze hypotheek), ik weet hoe ik moet sparen (en doe dat ook) en zorg dat ik genoeg geld heb om leuke dingen maar ook de vaste dingen mee te betalen.

Fijn is ook dat je op een gegeven moment kan inzien dat het gras niet groener is bij de buren. Tenminste niet altijd dan, soms kan het best een beetje groener zijn, maar dan heb jij ook wel weer punten waarbij het gras bij jou weer groener is. Ik bedoel, wij hebben kunstgras dat hartstikke groen blijft, daar zijn onze buren vast wel jaloers op. Maar jullie snappen vast wat ik bedoel. Persoon x kan misschien wel een veel leukere baan hebben, maar misschien werkt hij wel 60 uur per week en heeft hij geen vrije tijd. Heb jij een iets minder leuke baan maar kan je doen en laten wat je wil en heb je wel vrije tijd, dat is dat ook wat waard.

Lees ook: Hoe ik veranderde in een persoon dat ik niet wilde zijn

Het moraal van dit verhaal is dat het vergelijken met anderen kan, maar je niet alles weet van deze situatie en of het ook écht veel beter is. Leer accepteren wat je hebt en om daar ook blij mee te zijn. En ben je dat niet, dan moet je dat veranderen en niet bij de pakken neer gaan zitten. Ben benieuwd of hier ook van die heerlijke personen (zoals mij) zitten die zichzelf ook ontzettend goed met een ander kunnen vergelijken. Ik doe het eerlijk gezegd nog steeds, maar ben niet meer jaloers of wil het zo groen hebben als de buren, dat heb ik losgelaten.